Afscheid nemen is het vasthouden van herinneringen
Door: Arjanne
Blijf op de hoogte en volg Arjanne
26 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Herinneringen aan…
De waardevolle vergaderingen, gesprekken, gebeden, Bijbelstudies, interessante ontmoetingen, gigantische lachbuien, engelenacties, zonnige warme ‘winter’, schitterende natuur, gezellige uitstapjes, heerlijke huis taal, fietsende en lopende mensen langs de snelweg, bakkies vol Zuid Afrikanen, alle huidskleuren in één land, de blijde momenten, de moeilijke, verdrietige, onbegrijpelijke dingen, de regenboog van Goeie Hoop – het teken van Gods trouw!
De herinnering aan…
• D. die zo stralend kon lachen bij een klein complimentje
• F. die zijn aunties zo interessant vond en je hele uiterlijk besprak
• S. met haar vrolijkheid en grappen
• N. die met haar ‘ohoh’s’ van baby in peuter veranderde
• M. die stoïcijns bleef kijken ondanks alle gekkigheid
• J. die door zijn onschuld zo aandoenlijk was
• S. met haar rappe mondje en mooie tekeningen
• J. met haar knipogen
• L. met zijn grote bruine ogen
• R. met zijn dwarse buien maar spontane knuffels
• D. met haar spontane lachbuien en opmerkingsvermogen
• O. die altijd zo goed kon helpen
• S. die voor zijn leeftijd zo wijs is
• B. met haar hoge stem en prinsessen kleding
• K. die zo volwassen wil zijn, maar eigenlijk nog een meisje is
• E. die je kwam begroeten met een brede glimlach
• J. met haar mooie, vrolijke gezichtje
• P. die graag meedeed met jongensspelletjes
• J. met zijn rollende ‘r’ en onuitputtelijke energie
• H. ons frummeltje met zijn plakkiesfobie
• M. die zo gelukkig is met haar pappa en mamma uit Amerika
• L. die zo koppig kan zijn en dan het liefst in je gezichtsveld blijven zitten voor dat beetje aandacht
• R. ‘mijn kind’, met zijn eigenwijsheid, eisen en koppigheid, zijn schreeuw om liefde en acceptatie. Zijn spontane hardhandige knuffels, zijn slimheid, zijn vastberadenheid, zijn onuitputtelijke stroom van vragen. R. die zo stoer was maar ook zo klein: ‘I love it when you hug me, auntie’ R. met wie ik er uren praten op heb zitten over zijn toekomst, met wie ik gelachen, gehuild en gebeden heb, die niet begrijpt dat ik hem nooit meer terug zal zien.
Afscheid nemen is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen en verpakken
in de goede gedachten ter herinnering…
is verwijlen bij een brok leven
en stilstaan op de pieken van pijn en vreugd…
Afscheid nemen is met dankbare handen
weemoedig meedragen al wat waard is om niet te vergeten…
is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag der belevenissen loskomen
en achterlaten en niet kunnen vergeten…
De waardevolle vergaderingen, gesprekken, gebeden, Bijbelstudies, interessante ontmoetingen, gigantische lachbuien, engelenacties, zonnige warme ‘winter’, schitterende natuur, gezellige uitstapjes, heerlijke huis taal, fietsende en lopende mensen langs de snelweg, bakkies vol Zuid Afrikanen, alle huidskleuren in één land, de blijde momenten, de moeilijke, verdrietige, onbegrijpelijke dingen, de regenboog van Goeie Hoop – het teken van Gods trouw!
De herinnering aan…
• D. die zo stralend kon lachen bij een klein complimentje
• F. die zijn aunties zo interessant vond en je hele uiterlijk besprak
• S. met haar vrolijkheid en grappen
• N. die met haar ‘ohoh’s’ van baby in peuter veranderde
• M. die stoïcijns bleef kijken ondanks alle gekkigheid
• J. die door zijn onschuld zo aandoenlijk was
• S. met haar rappe mondje en mooie tekeningen
• J. met haar knipogen
• L. met zijn grote bruine ogen
• R. met zijn dwarse buien maar spontane knuffels
• D. met haar spontane lachbuien en opmerkingsvermogen
• O. die altijd zo goed kon helpen
• S. die voor zijn leeftijd zo wijs is
• B. met haar hoge stem en prinsessen kleding
• K. die zo volwassen wil zijn, maar eigenlijk nog een meisje is
• E. die je kwam begroeten met een brede glimlach
• J. met haar mooie, vrolijke gezichtje
• P. die graag meedeed met jongensspelletjes
• J. met zijn rollende ‘r’ en onuitputtelijke energie
• H. ons frummeltje met zijn plakkiesfobie
• M. die zo gelukkig is met haar pappa en mamma uit Amerika
• L. die zo koppig kan zijn en dan het liefst in je gezichtsveld blijven zitten voor dat beetje aandacht
• R. ‘mijn kind’, met zijn eigenwijsheid, eisen en koppigheid, zijn schreeuw om liefde en acceptatie. Zijn spontane hardhandige knuffels, zijn slimheid, zijn vastberadenheid, zijn onuitputtelijke stroom van vragen. R. die zo stoer was maar ook zo klein: ‘I love it when you hug me, auntie’ R. met wie ik er uren praten op heb zitten over zijn toekomst, met wie ik gelachen, gehuild en gebeden heb, die niet begrijpt dat ik hem nooit meer terug zal zien.
Afscheid nemen is met zachte vingers
wat voorbij is dichtdoen en verpakken
in de goede gedachten ter herinnering…
is verwijlen bij een brok leven
en stilstaan op de pieken van pijn en vreugd…
Afscheid nemen is met dankbare handen
weemoedig meedragen al wat waard is om niet te vergeten…
is moeizaam de draden losmaken
en uit het spinrag der belevenissen loskomen
en achterlaten en niet kunnen vergeten…
-
26 Maart 2014 - 09:27
Enneke:
Welkom thuis!!! Ik ga je snel weer zien;D -
26 Maart 2014 - 13:10
Tante Lidy:
lieve Arjanne,
Wat is het snel gegaan!
We wensen je een goede reis toe en hopen je vlug weer te zien!
Groetjes van ons allemaal,
tante Lidy -
26 Maart 2014 - 21:45
Marit Adema:
Baie dankie voor je blogs.
succes met het uitpakken van je koffer niet het leukste klusje lijkt me ;-)
-
26 Maart 2014 - 22:05
Gerjanne:
Aah, Arjanne, heb echt met je te doen, meid!
Vond het een beetje rommelig vandaag, heb je niet eens écht gesproken. Als de rust weer een beetje teruggekeerd is, hoop ik je helemaal weer te spreken! Iig altijd van harte welkom.
Liefs Gerjanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
