The final countdown
Blijf op de hoogte en volg Arjanne
11 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Over precies twee weken sta ik weer op Schiphol. Gisteren hebben we Hankie naar het vliegveld weggebracht, en zij is de eerste uit ons team die vertrekt. De laatste weken zijn er veel dingen gebeurd, en onze lijstjes worden steeds kleiner. Met z’n allen hebben we de musicial ‘The sound of music’ bezocht, geweldig, al die jeugd nostalgie. Vervolgens hebben we de Stormers aangemoedigd bij een rugby wedstrijd, want wat is Zuid Afrika zonder rugby? Eerst hebben we van te voren bij een stel uit de Christchurch gebraaid en hebben zij de regels uitgelegd.
Onze M. is met haar ouders naar Amerika gegaan. Het was prachtig om te zien hoe ze straalde en mooi om te zien hoe ze opgenomen is in deze familie. Ze herkende ons als vrijwilligers allemaal nog en kwam dikke drukkies geven en uitleggen wie er allemaal bij haar familie horen. Dit brengt ook wel weer onrust te weeg bij andere kinderen. Er zijn zoveel kinderen die graag een lieve vader en moeder willen hebben. R. wil graag mee naar Nederland met mij, en begint er elke keer weer over. Hij is erg bezig met mijn afscheid, zo wil hij niet naar school maar naar het vliegveld. Ook verzint hij elke keer dingen om zijn herinnering levend te houden. ‘Auntie, dit blonde plukje in je haar is van mij, als je nu je haar doet kan je altijd aan me denken.’
Afgelopen week ben ik met Willemijn, Hanke en Gerrinda op bezoek geweest bij een gezinnetje in Sir Lowry’s Pass, een krottenwijk hier niet ver vandaan. De kinderen hebben een tijd bij Goeie Hoop gezeten en we wilden ze nog even zien. J. reageerde erg aarzelend, maar nadat we B. haar vriendinnetje uit Goeie Hoop hadden opgehaald gingen ze heel lief spelen en leek het als vroeger. Na een tijdje kwamen we de moeder tegen met B. die bij ons op de peuterunit heeft gezeten. Toen hij ons zag begon hij hard te huilen. Wat bleek nou, als hij niet naar zijn moeder luistert dreigt ze hem terug te brengen. Dan staan ineens die aunties voor je neus. Gelukkig hebben we drukkies en kusjes gekregen. Het was een feestje om ze terug te zien.
Samen met Hanke, Ida en Lydia ben ik naar Grabouw geweest. Daar wonen vier kinderen die bij Goeie Hoop hebben gezeten. Ze wonen in een aanbouw bij een krotje, die van karton is gemaakt. Het heeft de grote van een tweepersoonsbed. Er staat een eenpersoons bed waar de kinderen op slapen. Ze zagen er schoon uit maar reageerden erg passief. Het is schokkend om de leefomstandigheden te zien. Ergens raak je er aan gewend om er langs heen te rijden, maar om er ook daadwerkelijk mensen te kennen is heel anders. Binnenkort zijn er verkiezingen, en er worden weer huisjes beloofd aan alle Zuid Afrikanen. Je zou zeggen ‘belofte maakt schuld’, maar dat boeit de politiek hier helemaal niet.
Voor de tijd die nog rest ben ik enorm aan genieten van alles. Met Willemijn heb ik samen met de tieners de Steenbrasdam beklommen. Super om te klimmen en te klauteren, een gezellige sfeer te hebben en als kers op de taart te zwemmen in een bergmeer. Ook willen we nog Lion’s Head, de berg naast Tafelberg beklimmen. Afgelopen weekend hebben we met de pubers gezellig in de big playroom ‘geslapen’, een laffe zondag als gevolg. Verder hebben we een heerlijke picknick cadeau gehad op een wine estate, genoten van een Zuid Afrikaanse avond in een restaurant. Sinds kort zijn we eigenaar van een braai, dus daar wordt ook gebruik van gemaakt.
Knuffels en een welkom uit Nederland zijn leuk, maar aan de rest moet ik gewoon nog even niet denken;)
Onze M. is met haar ouders naar Amerika gegaan. Het was prachtig om te zien hoe ze straalde en mooi om te zien hoe ze opgenomen is in deze familie. Ze herkende ons als vrijwilligers allemaal nog en kwam dikke drukkies geven en uitleggen wie er allemaal bij haar familie horen. Dit brengt ook wel weer onrust te weeg bij andere kinderen. Er zijn zoveel kinderen die graag een lieve vader en moeder willen hebben. R. wil graag mee naar Nederland met mij, en begint er elke keer weer over. Hij is erg bezig met mijn afscheid, zo wil hij niet naar school maar naar het vliegveld. Ook verzint hij elke keer dingen om zijn herinnering levend te houden. ‘Auntie, dit blonde plukje in je haar is van mij, als je nu je haar doet kan je altijd aan me denken.’
Afgelopen week ben ik met Willemijn, Hanke en Gerrinda op bezoek geweest bij een gezinnetje in Sir Lowry’s Pass, een krottenwijk hier niet ver vandaan. De kinderen hebben een tijd bij Goeie Hoop gezeten en we wilden ze nog even zien. J. reageerde erg aarzelend, maar nadat we B. haar vriendinnetje uit Goeie Hoop hadden opgehaald gingen ze heel lief spelen en leek het als vroeger. Na een tijdje kwamen we de moeder tegen met B. die bij ons op de peuterunit heeft gezeten. Toen hij ons zag begon hij hard te huilen. Wat bleek nou, als hij niet naar zijn moeder luistert dreigt ze hem terug te brengen. Dan staan ineens die aunties voor je neus. Gelukkig hebben we drukkies en kusjes gekregen. Het was een feestje om ze terug te zien.
Samen met Hanke, Ida en Lydia ben ik naar Grabouw geweest. Daar wonen vier kinderen die bij Goeie Hoop hebben gezeten. Ze wonen in een aanbouw bij een krotje, die van karton is gemaakt. Het heeft de grote van een tweepersoonsbed. Er staat een eenpersoons bed waar de kinderen op slapen. Ze zagen er schoon uit maar reageerden erg passief. Het is schokkend om de leefomstandigheden te zien. Ergens raak je er aan gewend om er langs heen te rijden, maar om er ook daadwerkelijk mensen te kennen is heel anders. Binnenkort zijn er verkiezingen, en er worden weer huisjes beloofd aan alle Zuid Afrikanen. Je zou zeggen ‘belofte maakt schuld’, maar dat boeit de politiek hier helemaal niet.
Voor de tijd die nog rest ben ik enorm aan genieten van alles. Met Willemijn heb ik samen met de tieners de Steenbrasdam beklommen. Super om te klimmen en te klauteren, een gezellige sfeer te hebben en als kers op de taart te zwemmen in een bergmeer. Ook willen we nog Lion’s Head, de berg naast Tafelberg beklimmen. Afgelopen weekend hebben we met de pubers gezellig in de big playroom ‘geslapen’, een laffe zondag als gevolg. Verder hebben we een heerlijke picknick cadeau gehad op een wine estate, genoten van een Zuid Afrikaanse avond in een restaurant. Sinds kort zijn we eigenaar van een braai, dus daar wordt ook gebruik van gemaakt.
Knuffels en een welkom uit Nederland zijn leuk, maar aan de rest moet ik gewoon nog even niet denken;)
-
11 Maart 2014 - 13:18
Corine:
Heel veel genieten nog nu het kan. Sterkte bij het afscheid.
Hier is een jongetje die erg naar je verlangt <3 -
11 Maart 2014 - 15:03
Enneke:
Geniet nog hard, zelfs van het afscheid nemen.. raar snel gegaan he?! zie je snel!! x -
11 Maart 2014 - 19:53
Lidewey:
Tot snel!! Fijne laatste weken. Xx
-
12 Maart 2014 - 11:51
Hanna:
Tsjonge... wat is die tijd snel gegaan zeg. Geniet nog maar even heerlijk van alles daar in Zuid-Afrika, want dat hebben we hier in NL niet.
Wel kan ik je vertellen dat we hier op dit moment prachtige dagen hebben, het is lekker warm, de zon schijnt volop, echt genieten ook.
Annes zusje, Dineke, is gister getrouwd. `t Was een mooie dag.;)
Groetjes en tot snel. -
20 Maart 2014 - 18:51
Fran:
Nou meiske, nog heel veel plezier, geniet ervan. Houd het goed. God Bless
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
